तुझ्या प्रीतीचे गुंज..
तुझ्या प्रीतीचे गुंज पडता कानी
हृदय माझे हे तुलाच घालते साद..
होतांना भेट आपली मिठीत कधी
चालतो तासनतास तो मुक संवाद..
लाघवी शब्द सहज तुझ्या नयनींचे
क्षणाक्षणाला करते मला घायाळ..
साधतांना जवळीक जरा तुझ्याशी
बहरतो ऋतू हळूच होऊन मधाळ..
तुझ्या खांद्यावर हक्काने विसावूणी
विसरून जाते मी सारे जगीचे बंधने...
घेतांना हातात हात तुझा माझ्या हाती..
मीच तुझा म्हणून नेहमीचे तुझे सांगणे..
अव्यक्त भावनांना करते मी मुक्त
न करता कधी मनी समज गैरसमज
पडता कोडे कधी कधी हेच मला,
सवेत असतांना तु सोडविते ते सहज..
असतो जिथे तु सोबत सदा माझ्या..
तिथेच फक्त मी मला आता कळते,
रुसणे फुगणे विसरून मी माझेच..
तु दिसता नकळत तुझ्याशी जुळते..
येतात सरी अगांवरती त्या आठवणींचा,
तुझ्या प्रेमवर्षावात मी भिजते चिंब..
वेड मारुन जाते अंतरीचे बोल काही,
दिसता जिथे तिथे केवळ तुझेच प्रतिबिंब..
प्रियंका भस्मे✒️✒️
प्रीतकाव्या🍂
अप्रतिम रचना
ReplyDeleteधन्यवाद सर..
DeleteVvvahhhhhhhh bhari.....Shabd rachna khup sundar
ReplyDeleteThanks dear💕
DeleteSpeechless...
ReplyDeleteSuch a wonderful line...
Thanks 🌹🌹
DeleteMstt
ReplyDeleteTy.. 💚
ReplyDeletePooja
ReplyDeleteखूप सुंदर
DeleteThanks💜
DeleteUr poetry is really touches to my soul❤❤
DeleteThanks 💚
Delete